Welcome to education background.
สัญลักษณ์ประจำโรงเรียนสตรีวัดมหาพฤฒารามในพระบรมราชินูปถัมภ์
"พึงถือดอกบัวเป็นสัญลักษณ์ประจำ ยึดมั่นในอุดมคติที่จะนำเหล่าหนึ่งในดอกบัวหลวง ให้ผุดพ้นสายธาร บานรับแสงรวีได้ในการต่อไป"
ดิฉันเข้าเรียนอนุบาลที่โรงเรียนอนุบาลพรพิมพ์ หลังจากนั้นก็เข้าเรียนต่อในชั้นมัธยมศึกษาที่โรงเรียนซางดาครู้สศึกษาจนถึงประถมศึกษาปีที่6 เเล้วจึงเข้าเรียนต่อชั้นมัธยมศึกษาที่โรงเรียนสตรีวัดมหาพฤฒารามจนจบ
ที่โรงเรียนสตรีวัดมหาพฤฒารามเเห่งนี้มีขนาด 5 ไร่ (ตอนเห็นโรงเรียนครั้งเเรกก็คิดว่าโรงเรียนอะไรเล็กจังเลย เเถมร้อนด้วย) มี 4ตึก เเละเเต่ละตึกมีประมาณ4-5 ชั้น เเต่ไม่ต้องกังวลถ้าต้องเรียนคนละตึกเเล้วต้องเดินลงไปยังชั้นที่1เพื่อไปอีกตึกหนึ่ง เพราะว่าเเต่ละตึกเขามีทางเชื่อมต่อๆกัน ทำให้ไม่ต้องเสียเวลาเดินลงไปเพื่อขึ้นตึกใหม่ (เพราะอย่างนี้ไงทำให้ไม่ต้องโดนเเดด เเละเวลาฝนตกก็ไม่เปียกด้วย)
ด้านการเรียน ที่โรงเรียนเเห่งนี้เรื่องคณิตศาสตร์ค่อนข้างดีทีเดียว เเต่ดีมากไปทำให้ดิฉันซึ่งไม่เก่งอยู่เเล้วยิ่งไม่เก่งใหญ่เลย ทำให้ต้องขยันเรียนมากกว่าเดิม ส่วนวิชาอื่นๆโดยรวมเเล้วถือว่าดีค่ะ
ความประทับใจ ตอน ม.3 ได้เรียนวิชาภาษาไทยกับอาจารย์ศรีจันทร์ รักอาจารย์มากค่ะ เพราะอาจารย์ใจดี เเถมยังมีเกมให้เล่นเวลาเรียนเนื้อหาทุกคาบเลย เเละอาจารย์ผู้นี้ยังเป็นอาจารย์ที่ประจำชั้นห้องดิฉันด้วย เพื่อนๆก็เลยรักอาจารย์คนนี้มากค่ะ ตอนรู้ว่าอาจารย์จะย้ายไปอยู่เมืองนอก ทุกคนรู้สึกใจหาย ไม่อยากให้อาจารย์ไปเลยค่ะ อาจารย์เป็นคนน่ารัก มีน้ำใจเเละห่วงใยลูกศิษย์ทุกคนเเละที่สำคัญอาจารย์จำลูกศิษย์ได้ทุกคนเลยค่ะ เเม้ว่าดิฉันจะไม่ได้เป็นเด็กที่โดดเด่นมากนัก ตอนที่กลับไปเยี่ยมโรงเรียนเจออาจารย์กลับมาเยี่ยมพอดี อาจารย์จำชื่อได้ด้วยค่ะ รู้สึกดีใจมากๆๆ เเละยังประทับใจอาจารย์อีกคนค่อ คือ อาจารย์วินัย อาจารย์สอนวิชาภาษาอังกฤษ เเม้ว่าเพื่อนๆคนอื่นจะไม่ค่อยชอบท่านก็ตาม ในตอนเเรกที่ได้เรียนกับอาจารย์เเล้วผลสอบออกมาว่าได้เกรด 2 นั้น รู้สึกงงมากเพราะดิฉันไม่เคยได้วิชาภาษาอังกฤษต่ำกว่าสามเลย ดังนั้นพอเทอมที่ 2 จึงตั้งใจเรียนเป็นพิเศษ เเล้วก็ได้เกรด4มาค่ะ พอเลื่อนชั้นก็ได้เรียนกับอาจารย์คนนี้อีก (รู้สึกว่าทำไมฉันต้องเรียนกับอาจารย์คนนี้ด้วยนะ ) อาจารย์ให้การบ้านโดยการเขียนเรียงความเเนะนำตัวเองเเล้ว มาพูดหน้าชั้นเป็นเวลา 3 นาที ห้ามนำกระดาษที่เขียนออกมาดูด้วย
ทุกคนโวยวายกันใหญ่เลยค่ะ เเต่ว่าทุกคนก็สามารถผ่านไปได้ หลังจากนั้นก็เรื่มเพื่มเวลาเป็น 5 นาทีค่ะ ตอนเเรกก็ว่าจะทำไม่ได้ เเต่ดิฉันเกิดความรู้สึกอยากเอาชนะอาจารย์ก็เลยเขียนให้ได้ยาวที่สุดเเล้วจับเวลาว่าถึว5นาทีไหมเเล้วออกไปพูดค่ะ มันไม่ถึง 5 นาทีหรอกค่ะ เเค่4 นาทีกว่าๆๆเอง อาจารย์บอกว่าพูดได้นานทีสุดกว่าคนอื่น เลยรู้สึกปลิ้ม หลังจากนั้นเป็นต้นมาก็ได้คุยกับอาจารย์เรื่อยๆมา ทำให้รู้ว่าอาจารย์เป็นคนที่เก่งมาก เก่งด้วยความขยันของตัวเองค่ะ อาจารย์เป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้อยากเก่งภาษาอังกฤษค่ะ ก็เลยทำตามที่อาจารย์เเนะนำ (เเม้ว่าจะขี้เกียจบ้าง) เเละที่นี้ทำให้ฉันได้พบกับเพื่อนๆที่น่ารัก กิ๊ฟเเละใหม่ เพื่อนที่คอยปลอบโยนเวลามีปัญหา มีความทุกข์ เเละช่วยทำการบ้านด้วย เเละนี่คือความประทับใจที่โรงเรียนเเห่งนี้
มารช์มหาพฤฒาราม
เรามหาพฤฒาราม ชื่อเสียงบันลือนามเพราะคุณความดี
มหาพฤฒาราม นามโรงเรียน เรานี้เคบเพียรเรียนวิชา
เราได้ศึกษานานมา คุณเหลือนับได้
สถานการเรียนลือนานมา ประสาทสรรวิชาอันเกรียงไกร
ขอเทิดทูนไว้ ด้วยใจ หวังให้ยื่นนาน
เชิดชูโรงเรียนเรานี้ พร้อมภักดีครูอาจารย์
ขอเทิดทูนไว้จนชั่วกาล ยืนยงอยู่นานวิไล
ช่วยกันดำรง มหาพฤฒารามให้ยิ่งใหญ่
สามัคคีกันตลอดไป บันลือก้องไกลชัยไชโย
